เจ้าตูบ “ มารุ “ ( สุนัขตัวเมีย พันธุ์ มัสติฟ ) ถูกเจ้าของที่เป็นโรค “ ภูมิแพ้ “ ส่งกลับไปยังชุมชนกระท่อมสุนัข ( สถานที่ๆเธอเกิด ) โดยทางรถไฟสายทรานไซบีเรียน แต่ก็หลบหนีออกจากรถไฟได้ นี่เป็นเรื่องราวที่ “ เหลือเชื่อ “ ของสุนัขผู้ “ ซื่อสัตย์ภักดี “ ต่อเจ้าของแม้ว่าเจ้าของจะไม่ต้องการเธออีกต่อไปแล้ว และ ยังแสดงให้เห็นถึงความสามารถในการ “ จดจำเส้นทาง “ ของสุนัขที่น่าทึ่งอีกด้วยครับ ???????✌?
อัลล่า โมโรโซว่า เจ้าของกระท่อมเลี้ยงสุนัขที่เมือง โนโวซิเบียส ( ประเทศ รัสเซีย ) ได้ขายเจ้าตูบ “ มารุ “ ( ชื่อเต็ม คือ มโนรา ) ให้กับคู่สามีภรรยาที่ คราสโนยาค ตอนที่เธออายุได้เพียง 5 เดือน ????
แต่ทว่าหลังจากผ่านไป 6 เดือน เจ้าของ ( ที่เป็นผู้หญิง ) โทรศัพท์หาอัลล่าแล้วบอกว่า เธอเป็นโรค “ ภูมิแพ้ “ ( คงจะแพ้ขนสัตว์ ) จึงได้ขอให้ทางกระท่อมเลี้ยงสัตว์มารับเจ้าตูบมารุกลับไป ???
“ เดิมทีดิฉันไม่ค่อยอยากยกสุนัขให้ใครเอาไปเลี้ยงเท่าไหร่ แต่เมื่อรับเอาไปเลี้ยงแล้ว จึงมีเงื่อนไขว่า ถ้าเจ้าของไม่ต้องการเลี้ยงอีกต่อไปแล้ว กรุณาแจ้งให้ดิฉันทราบค่ะ “ เธอกล่าว ?
ทั้งทางเจ้าของและทางกระท่อมเลี้ยงได้ตกลงกันว่าจะส่งตัวเจ้าตูบ มารุ กลับไปที่เมือง โนโวซิเบียส ( ที่อยู่ของกระท่อมที่เธอเกิด ) ทางรถไฟ โดยผู้ดูแลจะคอยดูแลเจ้าตูบนี้ไปตลอดทางเลย แต่หลังจากเดินทางไปได้ประมาณ 200 กิโลเมตร รถไฟก็หยุดอยู่สถานีเล็กๆใกล้ๆกับเมือง อชินิสค์ ( Achinsk ) ????
เจ้าตูบกระโดดขึ้นไปบนประตูระหว่างตู้โดยสารแล้ว “ เตะ “ กลอนประตูจนเปิด และเกือบจะทำให้คนเก็บตั๋วรถไฟ ( ที่คงจะพยายามเข้ามาห้าม ) กระเด็นออกไปเลย ???
” เธอกระโดดออกไปจากรถไฟเร็วอย่างกับกระสุนปืน พอประตูรถไฟเปิดออก เธอกระโดดออกไปในตอนกลางคืนลงในแม่น้ำไทก้า “ ผู้ดูแลตะโกนเรียนเจ้าตูบให้กลับมาแต่ไม่เป็นผล จึงโทรเจ้าของที่ คราสโนยาค แจ้งว่าสุนัขหายตัวไป คู่สามีภรรยาเจ้าของจึงโทรหา อัลล่า แล้วเธอขอให้ทั้ง 2 เดินทางมาที่ อชินิสค์เพื่อช่วยกันตามหาเจ้าตูบ แต่พวกเขาปฏิเสธ ???
อัลล่าเล่าว่า “ ดิฉันรู้สึกโกรธมาก พวกเจ้าของไม่ได้เป็นห่วงสุนัขเลย แบบว่า สุนัขของตัวเองหายก็ไม่เป็นไร ช่างมัน พวกเขาปล่อยสุนัขไปเพื่อปลดเปลื้องภาระบนบ่าตัวเองค่ะ “ ???
อัลล่า ได้โพสข้อความต่างๆเกี่ยวกับ เจ้าตูบ มารุ และยังแจกใบปลิวขอความช่วยเหลือตามหาไปทั่ว เจ้าตูบถูกพบเจอในอีก 2 วันครึ่งต่อมาที่เขตนิคมอุตสาหกรรมที่เมืองคราสโนยาค พยายามที่จะกลับไปหาเจ้าของ เรียกได้ว่าความสามารถในการจดจำเส้นทางยอดเยี่ยมมาก “ เธอเดินเท้าเปล่าเป็นเวลา 2 วันครึ่ง โชคดีมากๆที่เธอไม่ได้โดนหมี หรือ หมาป่า กินค่ะ “ ??????✌???
โดยปกติแล้ว หมี และ หมาป่าจะพบได้บ่อยๆในป่า ดังนั้น การที่เธอรอดมาได้คงจะเป็นเพราะเธอเดินมาตามทางรถไฟกลับมาที่คราสโนยาคเลย “ เจ้าหน้าที่อาสาสมัครเจอเจ้าตูบที่นิคมอุตสาหกรรม ดูท่าทางเหนื่อยล้ามาก “ เจ้าตูบมารุเดินโซซัดโซเซ อุ้งเท้าก็แตก ตะกร้อครอบปากก็พัง เธอโดดตกตรงทางรถไฟ อาสาสมัครที่เจอเจ้าตูบบอกว่าเธอกำลัง “ ร้องไห้ “ เสียด้วยค่ะ “ อัลล่า กล่าว “ ดิฉันแน่ใจว่าเธอกำลังหาทางกลับบ้านเจ้าของ สุนัขนั้นช่างผูกพันธ์ลึกซึ้งกับผู้คน เธอไม่ได้ต้องการจะวิ่งกลับมาที่ คราสโนยาค เธอแค่อยากจะกลับมาที่บ้านเจ้าของที่เธอเคยอยู่ มันช่างน่าประหลาดใจมากที่เธอสามารถกลับมาได้ถูกทางค่ะ ?????
” ถ้าว่ากันตามหลักภูมิศาสตร์ เจ้าตูบนี้ไม่มีตัวช่วยระบุทิศทางอะไรเลยค่ะแถมเวลาอยู่ในเมืองเธอก็ได้เดินเพียงแค่ในสวนหลังบ้านเท่านั้น ไม่เคยได้ออกไปที่ไหนอื่นเลยค่ะ แต่เธอก็ยังสามารถหาทางผ่านป่าลุ่มน้ำไทก้ากลับมาบ้านเจ้าของได้ถือเป็นกรณีที่น่าทึ่งมากๆเลยค่ะ “ ???????✌???
อัลโยน่า มาโคว่า เพื่อนของ อัลล่า พาเจ้าตูบมารุขึ้นรถแล้วขับตรงไปยังกระท่อมเลี้ยงสุนัขที่ โนโวซิเบียส ซึ่งเธอได้พบกับคู่สามีภรรยาเจ้าของที่เธอตามหาอีกครั้ง ?????♥️
ตอนนี้ มารุ กำลังรักษาตัวจากอาการบาดเจ็บจากการเดินทางอยู่ครับ ???????? ( ตามเวลาในเรื่องราว ไม่ใช่เวลาในปัจจุบัน )
แปลจากบทความที่ลงใน White Wolf Pack
http://www.whitewolfpack.com/2019/08/dog-escapes-train-and-walks-200km-to.html