เซเนก้า ครูเกอร์ ผู้รับดูแลสัตว์ผู้มากประสบการณ์มีความรู้สึกผูกพันธ์เป็นพิเศษกับ “ เซลด้า “ สุนัขพันธุ์ เยอรมัน แชบเพริด์ พันธุ์ผสม อายุ 6 ขวบ ( ตัวเมีย ) ซึ่งได้รับการดูแลเป็นเวลา 7 เดือน หลังจากที่ได้รับการช่วยเหลือจากศูนย์พักพิงสัตว์ที่เอ่อล้นไม่มีที่เหลือในมลรัฐเทกซัส
ตอนที่เจ้าตูบน้อยนี้มาถึงที่ศูนย์พักพิงแห่งนี้ เธอดูดื้อพยศ , เงียบขรึม และ ดูจะตกใจกลัวกับเงาของตัวเองถึงขนาดไม่เห่า หรือ กระดิกหาง เป็นเดือนๆเลย แต่หลังจากนั้นก็ออกมาอยู่ในการดูแลโดยครูเกอร์จนกระทั่งเธอได้รับเลี้ยงในที่สุด เจ้าตูบน่ารักนี้ได้พบบ้านใหม่ถาวรที่เมือง แชนแฮสเซ่น ที่อยู่ใกล้เคียง ห่างจากบ้านของครูเกอร์ที่ เซนต์พอล มลรัฐ มินเนโซต้า 30 ไมล์
หลังจากเจ้าตูบเซลด้าได้อำลาจากไปแล้ว ครูเกอร์กลับรู้สึกสูญเสียอะไรบางอย่างอย่างประฃหลาด ทั้งๆที่ผ่านมาได้เคยดูแลสัตว์เลี้ยงหลายตัวแล้วเฝ้าดูพวกเขาย้ายไปอยู่กับครอบครัวใหม่ “ สิ่งที่จะเกิดขึ้นเวลาคุณรับหน้าที่ดูแลสัตว์เลี้ยง คือ คุณรักใคร่พวกเขา แล้วคุณต้องปล่อยพวกเขาไปมีบ้านใหม่ แล้วคุณก็รับสัตว์เลี้ยงตัวใหม่มาดูแลอีก “ ครูเกอร์ได้กล่าวแก่ Kare 11 “ กรณีของเซลด้านั้น ดิฉันได้ให้คนมารับเลี้ยงเธอไป แล้วดิฉันก็ร้องไห้ถึง 3 วัน รู้สึกราวกับว่าได้สูญเสียสุนัขแสนรักของตัวเองไปค่ะ “ ???
แต่แล้วดูเหมือนว่าไม่ได้มีเพียงแค่ครูเกอร์ที่อาลัยรักคิดถึงอยู่ฝ่ายเดียวเพราะเจ้าตูบเซลด้าก็หนีออกจากบ้านหลังจากที่ย้ายไปอยู่บ้านใหม่ได้เพียงแค่ 10 วัน ครูเกอร์ได้เข้าร่วมทีมออกค้นหาเซลด้าในทันที แต่เธอสังหรณ์ใจว่า เซลด้า อาจกำลังหาทางกลับมาหาเธอเอง ????
ลางสังหรณ์ทำให้ครูเกอร์แปะใบประกาศตามหาสุนัขหายไปทั่วเซนต์พอล และ ใช้เวลาหลายชั่วโมงออกตามาเซลด้าตามจุดต่างๆของเมือง “ ดิฉันใช้เวลา 4-5 ชั่วโมง ออกตามหา 3 ครั้งต่อสัปดาห์ “ เธอเล่า “ ดิฉันจะเป็นหว่งมาที่สุดคือช่วงที่อุณหภูมิอากาศลดต่ำกว่า 30 องศา เพราะจะหนาวมาก ดิฉันก็จะใช้เวลาออกตามหาทั้งวันเพื่อให้แน่ใจว่าเจ้าตูบเซลด้าจะอบอุ่นค่ะ “ ????
ความหวังของครูเกอร์นั้นดูจะเริ่มเป็นจริงเมื่อมีผู้คนหลายคนพบเห็นเจ้าตูบเซลด้าบนถนนและได้โพสจุดที่ได้พบเจอลงในสื่อสังคมออนไลน์ซึ่งมีมากมายเสียจนเธอสามารถจัดทำเป็นข้อๆส่งให้องค์กรช่วยติดตามสัตว์หายให้ช่วยอีกแรงหนึ่ง “ ดิฉันเชื่อมั่นว่าจะหาเธอเจอได้ค่ะ “ คุณแม่ผู้อุปการะเซลด้ากล่าวด้วยความเชื่อมั่น ทันใดนั้นก็มีคนถ่ายรูปเจ้าตูบเซลด้า ณ จุดที่ห้างจากบ้านอุปการะเก่าของครูเกอร์เพียงแค่ 2 ช่วงตึกที่เซนต์พอล “ ดิฉันนั่งไม่ติดเก้าอี้เลยค่ะ “ ครูเกอร์ยังจำได้ดี “ ดิฉันพรวดออกไปเลยค่ะ เดินชั่วโมงหนึ่งแล้วกลับมาเพื่อดูว่าเธอยังมาที่เดิมไหม แล้วอีกหนึ่งชั่วโมงก็กลับไปหาที่เดิมอีกค่ะ “
ในที่สุดเจ้าตูบก็เร่ร่อนไปยังบ้านของสามีภรรยาถิ่นแถวนั้นซึ่งได้ให้อาหารแก่เซลด้า ทำให้องค์กรติดตามหาสัตว์เลี้ยงหายมีเวลาในการเตรียมตัวจับตัวได้ ดังนั้น พอเซลด้ากลับมาหาอาหารกินอีก เธอก็ได้ถูกจับตัวอย่างนุ่มนวลปลอดภัย ทำให้ครูเกอร์ได้พานพบกับสุนัขผู้ซื่อสัตย์ของเธอตัวนี้ “ เธอเจอฉันแล้ว “ ครูเกอร์บอกกับเซลด้าด้วยน้ำตานอง “ ฉันไม่เคยหยุดตามหาเธอนะจ๊ะ “ ?
ตอนนี้ ครูเกอร์ ได้รับเลี้ยง เซลด้า อย่างเป็นทางการแล้ว เจ้าตูบน้อยนี้ใช้เวลาเดินทาง 97 วัน ( เขาเดินทางไกลแม้กระทั่ง “ ข้ามแม่น้ำ “ มิซซิสซิปปี้ ด้วยตัวเอง ตามข้อมูลในรายงานปัดหมุดพบเห็นในสื่อสังคมออนไลน์ครับ ) เพื่อที่จะมาหาผู้ที่เคยให้การอุปถัมป์ดูแลเธอด้วยความรักเป็นคนแรก ( ครอบครัวที่ได้รับเลี้ยง เซลด้า นั้น ยินดีที่จะสละการเป็นเจ้าของให้ ครูเกอร์ได้รับเลี้ยงแทนหลังจากที่การเดินทางนี้ได้เป็น “ บทพิสูจน์ “ ว่าเซลด้ามีความรักไคร่ผูกพันธ์กับครูเกอร์มากที่สุดครับ ???♥️ )
แปลจากเรื่องราวที่ลงใน White Wolf Pack
http://www.whitewolfpack.com/2020/08/adopted-dog-takes-97-day-walk-back-to.html